Wederom een mooie dag. Vanmorgen na het ontbijt eerst hier binnen wat met de zuiger rond gehannest, af gewassen dat soort dingskes. Toen lekker buitenom wat bezig geweest, niet dat het veel zin heeft, want de wind…… waait door de bomen en het is herfst en … dan vallen er blaadjes. Dan kun je nog zoveel vegen en vegen en vegen, blaadjes blijven vallen, maar ik ben wel even lekker bezig geweest. We hebben samen buiten koffie gedronken, het was prachtig weer.

Weet je wat? Tiny had het idee om kastanjes te gaan zoeken, leuk als decoratie in het mandje (gaat u niets aan wat hiermee wordt bedoeld) en ik dacht aan speeltjes voor ‘de jongens’ en eigenlijk wilde Tiny dennenappels zoeken. Om de kachel mee aan te maken (letterlijk), maar natuurlijk ook voor decoratie. We zitten tenslotte dicht bij December. Gelukkig koos Tiny voor de auto. Ze reed een heel eind de berg op. Af en toe, daar waar een mogelijkheid was, de auto parkeren en zoeken maar…..helaas was de realiteit dat er geen verse dennenappels te vinden waren, wel verse zwijnenkeutels. Zo apart om zo’n wroetplek te zien, te bedenken dat er op die plek zwijnen bezig zijn geweest. Jammer genoeg was er geen zwijn te zien. Er waren nogal wat mensen aan het zoeken. Naar kastanjes. Apart hoor om te bedenken dat dit voor mensen levensonderhoud kan zijn. In deze streek in ieder geval een belangrijk onderdeel van menig leven en de streek. We dachten dat we langs de weg boven de rivier vast wel dennenappels zouden vinden. Nog even tussendoor; Tiny parkeerde de auto op plek waarbij we van mening waren dat we wel iets zouden kunnen ‘scoren’. Was het geen dennenappel dan wellicht een mooi stokje of dan toch zeker kastanjes. Het was een super plek. Het gekke van kastanjes rapen is dat je niet meer kunt ophouden…. Echt….. nee, nou hebben we er wel genoeg en dan ligt er weer ene zo geweldig te glimmen, die kun je niet laten liggen…. Ik liep het struikgewas ietwat in en stond zo in een prachtig stukje bos. Kastanjes, een paar mooie stokjes, geen dennenappels…. Het was een leuk stukje. Op deze plek kon Tiny de auto mooi keren om terug te rijden dan de weg die ik eerder noemde. Een echte smalle weg. OOOHHHHHH, nee toch. Jawel!! Een tegenligger!!! Grote en kleine grutten. Passen en meten, buitenspiegels intrekken en hopen en heen en de weer en stukje bij beetje. Grote zucht, het lukte zonder schade, zonder brokken. Tiny reedt door tot de plek waar te parkeren valt en waar de auto gekeerd kan worden. Alle moeite ten spijt; geen dennenappels……. Wel kastanjes, maar die hebben we laten liggen. Wel mos en mooie takjes. Ook leuk om mee te decoreren. Een hobby die Tiny in de vingers zit…. Dan weer terug. Hopend dat er geen tegenliggers ……. Het ging goed. Wat een belevenis.

Na de middagboterham wilden we naar Ales. Dat hebben we ook gedaan. Tiny wilde zich ‘stads- uitgaan klaar’ maken waar ik dat vrij vlug ben heeft Tiny iets meer tijd nodig. Dus ben ik buiten gaan zitten. Zo vreselijk mooi en gezellig. Ik kreeg bezoek, ‘het’ roodborstje. Dat zijn zulke leuke vogeltjes. Zr zijn niet zo heel erg schuw en komen tot redelijk dichtbij. Dat is dan toch een klein feestje??!!

Jawel, ik had het goed gehoord; ga maar achter het stuur zitten. Nou ben ik zo gaan zitten dat ik het stuur vóór me had. We gingen naar Ales. Gezellig. We hebben gezellig gewinkeld. Zijn ook nog even naar de Cora geweest voor een ‘trekker’ = schoonmaakartikel. Maar wat een winkeltjes voor je uiterlijk vertoon op te kalefateren. Horloges, brillen, sieraden, de één na de ander en horeca. Tjonge, jonge, nou ben ik natuurlijk ook niet veel gewend. Dat scheelt, dan is het niet zo moeilijk om van de ene in de andere verbazing te vallen.

Natuurlijk zijn we nog even een horecagelegenheid in geweest en hebben genoten van een heerlijke (Lavazza) koffie met een stukje patisserie….

Terug. Druk in de stad. We kwamen er achter dat wat betreft of door de stad of door de buitengebieden de keus op buitengebied valt. Met mij achter het stuur. Jongens, meisjes, mannen, vrouwen, mensen, wat een geweldige rit. Berg op en we zaten heerlijk te praten en dan ineens (voor mij althans) om te janken zo mooi. Geweldig. Het uitzicht. Ik zei tegen Tiny; dit valt met geen pen te beschrijven, laat staan met een toetsenbord…… Bergen, de begroeiing, de zon op delen van de bergen, de schaduw op delen van bergen, de herfstkleuren die langzaam zichtbaar worden. De bergtoppen, dichtbij de begroeide, veraf de toppen die blauwig van kleur lijken en rotsachtig. Het is een gebeid die je in geen dagen belopen krijgt en die je in één oogopslag kan vangen. Onbeschrijfelijk mooi.

Het rijden over de (redelijk, maar viel wel mee) smalle bergwegen. Soms een tegenligger waarbij het wel even oppassen is, bochten die je niet met twee vingers aan het stuur kunt nemen. Kop erbij. Zo heerlijk. Zo’n cadeau.

Een fijne voortzetting van de dag……….